ตามรายละเอียดเนื้อหา ใน ตอนที่แล้ว วันนี้ขอนำเสนอ เรื่องสืบเนื่องซึ่งเป็นผลกระทบที่ส่งผล ต่อการศึกษาไทย
แต่ไร้การเยียวยาของผู้รู้เห็นและปล่อยให้กระทำการเช่นนี้ ฉวยโอกาส หารายได้ รักษาพวกพ้อง และที่สำคัญขึ้นชื่อว่าเป็นอาจารย์ยังทำได้แบบนี้ คงไม่ต้องสืบหาอะไรกันอีกแล้วหล่ะครับ จรรยาบรรณ
การรับสมัครคัดเลือกเข้าเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยควรได้รับการควบคุม จากกระทรวงศึกษามิใช่ปล่อยให้ รับเอง ทำกันเอง แล้วก็ไม่ได้มาตราฐาน อยากให้มีการตั้งคณะกรรมการภายนอกซึ่งเป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ในที่นี้ หมายรวมถึงมีจริยธรรม และจรรยาบรรณ ซึ่งไม่ทุจริต หรือกระทำการใดๆ โดยเห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนและพวกพ้อง
การรับคัดเลือก นอกจากมีคณะกรรมการแต่งตั้งจากภายนอกแล้ว เห็นสมควรที่จะมีคณะกรรมการกลางซึ่งตรวจสอบคุณสมบัติ และ ความสามารถให้ตรงต่อความต้องการของหลักสูตรอย่างแท้จริง
เห็นสมควรที่จะให้ยกเลิกการเก็บค่าธรรมเนียมการสมัคร และ ให้จัดการแข่งขัน ในเชิงทฤษฏีและความรู้ความสามารถในการสอน
มิ่ แต่การสัมภาษณ์ปากเปล่าซึ่ง ไม่สามารถวัดอะไรในตัวผู้สมัครได้เลย เพราะปริญญาบัตรในแต่ละใบ ไม่ได้บ่งบอกว่าผู้นั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญและชำนาญอย่างแท้จริง อีกทั้ง ไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงความรู้ ความสามารถ ของผู้สมัครนั้นได้โดยตรง
ทั้งนี้ การที่เป็นอาจารย์ แล้วเที่ยวสอนเด็กนักเรียนในเชิงทฤษฎีอย่างเดียวนั้น ไม่เห็นด้วย อาจารย์ควรจะมีประวัติ และประสบการณ์ในการดำเนินงาน หรือ เคยผ่านสถานประกอบการนั้นๆ อย่างแท้จริง
ยกตัวอย่างเช่น อาจารย์บางท่าน สอน เกี่ยวกับเรื่องการบิน การ ออกตั๋วโดยสาร หรือแม้แต่กระทั่งการบริการบนเครื่องบิน
แต่อาจารย์บางส่วนยังไม่เคยได้มีประสบการณ์ ขึ้นเครื่องบิน หรือใช้บริการ ชั้นหนึ่ง ชั้นธุรกิจเลย เป็นที่น่าละอายที่ยำความรู้แต่ทฤษฎีที่ได้เรียนมา ถ่ายทอดและส่งต่อ แต่ปราศจากความรู้ ความเข้าใจ ประจักษ์อย่างแท้จริง
อาจารย์บางท่าน คิดว่าตัวเองสอนได้ดีหมดทุกเรื่อง แต่ไม่ได้ย้อนกลับไปดูเลยว่า ทุกเรื่องที่สอน ผู้เรียน เกิดความเข้าใจหรือวัดผลที่ถูกต้อง
สุดท้ายนี้ อาจารย์ เป็นผู้ที่มีความรู้และได้รับความน่าเชื่อถือจากศิษย์ พ่อแม่ ผู้ปกครอง
แต่ก็ต้องกระทำตนให้อยู่ตามธรรมนองครองธรรม ไม่ใช่สอนศิษย์ให้รู้จักกฏ แต่ตัวเอง ละเมิดกฏเสียเอง ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคนพวกนี้ ลอยหน้าลอยตาในสังคมได้อย่างไร
บทเรียนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่ามองคนหรือตัดสินคนแค่ภายนอก หรือแค่ใบปริญญา เพราะ ใครๆก็สามารถเรียนจบในชั้นที่ตัวเองปรารถนาได้ หากแต่ควรคำนึงถึงผลประโยชน์ที่จะเกิดกับลูกศิษย์ของเรา โปรดคิดว่าลูกศิษย์ของเราคือลูกแท้ๆในไส้ของเรา
เราต้องซื่อสัตย์ จริงใจ และนำสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกๆของเรา
ปล. ครูรักลูกศิษย์ของครู และครูก็ไม่เคยลืมทุกคน ขอให้พวกหนูโตเป็นคนดีของสังคม ตั้งใจเรียน แล้วมาช่วยพัฒนาชาติ บ้านเมืองของเรากันนะครับ. จากใจ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น